Marmergrondel

(foto: Jelger Herder)

De marmergrondel ( Proterorhinus semilunaris ) is een tot zo'n 10 centimeter groot wordend visje dat van nature voorkomt in het stroomgebied van de Donau (gebied van de Kaspische en Zwarte zee).Via het Main Donau kanaal is de soort steeds hoger Europa binnengezwommen. In 2002 zijn de eerste exemplaren voor Nederland gevangen in de Gelderse Poort. De soort is daarmee een exoot voor Nederland en daarom niet beschermd. Op dit moment wordt de grondel overal in Nederland gevangen met uitzonderijng van de drie Noordelijke provincies. Op de golfbaan was de soort nog niet tot 2008. In 2011 zat de soort “op” de baan. Momenteel vangen we hem overal op de baan in relatief grote aantallen. We hebben in Nederland nog meer soorten grondels “binnen” gekregen. De marmergrondel is te herkennen aan de kleine buisvormige neusopeningen.

De marmergrondel is ook thuis in brak en zout water, het is dus de vraag waar de opmars van dit visje zal stoppen. Marmergrondels hebben schuilgelegenheid nodig en als er geen stenen zijn dan gebruiken ze de lege mosselschelpen of waterplanten en riet.

Het voedsel bestaat uit ongewervelden en zoöplankton . Ze zijn niet voorzichtig met eten en zelfs agressief te noemen. De voortplanting vindt plaats in het voorjaar, waarbij enkele honderden eieren in een schuilgelegenheid (bv een lege schelp) worden gelegd. De eitjes woorden door het mannetje bewaakt. In het tweede levensjaar zijn de vissen al geslachtsrijp. Veel is (nog) niet bekend over de voortplanting, wel dat zowel het mannetje als het vrouwtje van de marmergondel gebruikmaken van geluiden van een lage frequentie (70–130 Hz).